دلنوشته های من
موج میزند احساس من در میان حرفهایم،تلالو اش را می بینی؟
چوپان که دروغگو نبود، گوسفندانش گرگ بودند!!! آدمیان، همه تان از نسل دروغید؛ دمتان گرم! وآیا از جنس سکوت،هم، بشری هست؟! از فلک های استاد ، فهمیدم دنیا، ضرب در سختی ها، می شود زندگی!!! معماهایت، همه تکراری شده اند. اگر می توانی! صورت مساله را ، عوض کن زندگی!!! دنیا! زین پس، دروغ هایت را، رنگ دیگری کن، دیگر، حنایت، پیش من، رنگی ندارد!!! آنقدر، دلم گرفته ، که حتی ، واژه ها هم، برایم، مرثیه می خوانند!!! نمی دانم، نیمه ی پر لیوان، سهم من است یا، نیمه خالی آن! ولی، می دانم سهم من است تنهایی محض... اشک هایم، عین حقیقت و لبخندم، فقط، رویاست...
Power By:
LoxBlog.Com |